Çölün Hafızası
Çöl, zamanı saklayan bir yer.
Kumun altında saatler değil, hayatlar birikiyor.
Mısır’da, piramitlerin gölgesinde yürürken asıl ağırlık taşta değil, insanın yüzündeydi.
Bedeviler…
Konuşmadan anlatan, bakışıyla geçmişi taşıyan insanlar.
Yüzlerindeki çizgiler güneşten değil yalnızca;
yoldan, beklemekten, tekrar etmekten.
Aynı güzergâh, aynı rüzgâr, aynı sessizlik.
Develer sabırlı.
İnsanlar daha da sabırlı.
Burada hız yok, acele yok.
Zaman, herkesin bildiği ama kimsenin telaffuz etmediği bir misafir.
Fotoğraf çekerken fark ediyorsun:
Bu bir belgeleme değil, bir tanıklık.
Poz yok, rol yok.
Sadece oldukları hâl.
Göz göze geldiğimiz anlarda bir anlaşma var sanki.
Ben bakıyorum, onlar izin veriyor.
Ne eksik, ne fazla.
Bu kareler egzotik bir hikâye anlatmıyor.
Romantize etmiyor.
Çölü süslemiyor.
Sadece şunu söylüyor:
Bazı hayatlar hâlâ yavaş,
bazı insanlar hâlâ zamana direnmeden yaşıyor.
Ve bazen, en güçlü görüntüler
en az konuşanlardan çıkıyor.

Back to Top